Faroer Eilanden - Landschap en meer

Waar zwangerschapsverlof al niet goed voor is...Naast relaxen voor de grote, aankomende taak heb ik eindelijk tijd om de foto's klaar te maken van onze vakantie naar de Faroer Eilanden. In juni 2012 zijn we naar deze groep van 18-eilanden geweest, samen met al onze fotospullen en de Opel Corsa, want rondrijden in een klein autootje kun je daar!

Fantastische wegen hebben ze, niet veel verkeer en constant de zee naast je en de bergen en fjorden zijn na elke bocht weer imposanter. De losliggende eilanden zijn bereikbaar via bruggen, de (auto)ferry of de beroemde tunnels. Sommige zijn lange, moderne tunnels, maar je hebt ze er ook bij die aarde donker zijn en dan is er vaak ook maar 1 rijstrook. Van verre zie je de koplampen van een tegenligger aankomen, onthoudt voordat je in de tunnel rijdt wie o wie er voorrang heeft en als jij dat niet bent besluit dan op een gegeven moment de parkeerhaven op te zoeken zodat je niet midden in de tunnel elkaar tegen komt. Diep ademhalen en knipper-knipper en je rijdt er alweer uit, misschien is het weer hetzelfde aan deze kant van de tunnel als van toen je het donkere gat in de berg naar binnen reed, maar misschien zit je ineens in dikke zee mist. Het wordt nooit saai in ieder geval.

De Faroer Eilanden liggen grof gezegd tussen Schotland, Noorwegen en IJsland. Midden in de oceaan en dus een speelbal voor de stormen van de zee. We waren dus voorbereid op het ergste, we gingen in de zomer, maar dan ga je niet uit van zomers weer. Toch hebben we 12 dagen mooi weer gehad, het was fris, maar heel vaak een blauwe lucht en verder we hebben weinig regen gehad. Lucky Bastards! In de weken voor ons verblijf was de temperatuur constant erg laag geweest voor de tijd van het jaar. Dat was te zien aan het gras wat nog niet overal was gaan groeien, de locals vertelde ons dat de schapen zelfs honger leden door het weinige gras. Ja, Faroer en schapen, dat is een gouden combi, er zijn veel meer schapen als inwoners en de schapen lopen ook overal waar ze willen. Dus ook op de weg inderdaad. Verder laten de inwoners van de Faroer hun schapen grazen op de raarste en hoogste kliffen, hup een groep schapen in een bootje en met een touw de schapen op een onbegaanbare klif takelen klinkt voor ons platte Hollanders erg gek, maar sta niet raar te kijken als je een wollig stipje ontdekt boven op een klif tijdens een bootreisje...Beeeehhh..

Wij hebben een eigen-vervoer reis geboekt bij IJsland Tours. Vanuit het puntje van Denemarken gingen we met de gigantische ferry 'Norrona' naar de Faroer. De Ferry is volgeboekt met mensen op weg naar IJsland, grote 4-weel jeeps en avontuurlijke campers waar de korte rij voor de Faroer bij in het niet valt. En onze kleine Corsa helemaal. De bootreis was lang, meer dan 30 uur en je slaapt dus ook op de boot. Toch verveeld het niet, je waait even uit op het dek, eet wat lekkers in de restaurantjes en er zijn vogels en walvissen te spotten. De terugreis was zeer heftig, na een dikke week rustig weer was de laaste avond een knaller; alle stormen ineen, een zware storm uit de richting van IJsland. Toch gingen we weg, al dan niet met flinke vertraging, maar hoe rustig de heenreis was, de terugreis lagen we als twee groene lijkjes op ons bedje. Staan kon niet, dan werd je door de hut geslingerd en we hebben ons afgevraagd hoe het kon dat niet alle auto's, campers en vrachtauto's niet los door het ruim gemixt werden. Inderdaad, ik heb flink wat vuilniszakken volgemaakt (had ook flink last van zwangerschapsmisselijksheid die weken trouwens). Tegen zulke huizenhoge golven helpt geen een zeeziektepil. Toch zou ik zo weer met de Norrona meevaren naar IJsland. Het landschap is dus echt een aanrader voor mensen die van de noordelijke gebieden houden, ruig, leeg (weinig tot geen bomen), fjorden, zee, kliffen, groen, wolkenpartijen, zon die doorbreekt en schittert over de blauwe zee. Niet voor niets was de Faroer uitgeroepen tot mooiste eilanden groep van de wereld door Traveler Magazine. Das niet niets! Verder zijn de mensen erg leuk, we sliepen bij de mensen thuis in B&B's. Gerund meestal door oudere mensen of heel oude mensen (oudste gastvrouw die we hadden was 86!) met nog wat kamers over in hun knusse huizen. Veel verhalen gehoord en foto's gezien van de hele familie. Ze hebben tips en helpen je op weg en s'ochtends natuurlijk een lekker ontbijtje. Nou moet ik zeggen dat twee nachten in een 'anoniem' hotel waarbij je niet bij de locals aanschuift s'ochtends na een tijdje ook wel lekker was. Maar terugkijkend was het leuk en bijzonder om deze mensen te ontmoeten.

Hoogtepunten vonden wij: - De kleinste hoofstad ter wereld, Torshaven. Lekker zelfgemaakte taart eten bij een van de cafeetjes in de haven. Achter de haven ligt het ouder gedeelte, met leuke straatjes en huizen met grasdaken. - Op het Noordelijke Eiland Vidoy picknicken op een verlaten rotsstrand bij het dorpje Vidareidi. In het zonnetje, met uitzicht op het nog noordelijker gelegen eiland (Fugloy). Vissersbootjes klaar voor vertrek achter je en het gezang van de Faroerse Winterkoning om je heen (mini vogeltje met een enorm volume. - Midzomernachtzon, het wordt in deze periode nooit helemaal donker.

- Met de ferry vanuit Klaksvik naar het eiland Kalsoy. Heeeeel veel tunneltjes, waarbij de laatste helaas uitkwam in de mist. Maar dit hoort er ook bij en het past ook bij de sfeer van het verlaten uithoekje van de wereld. Waar dan wel weer een dorpje staat, met een schoollokaaltje en kinderen uitbundig springend op een trampoline.

- Het dorpje Tjornuvik en de route daar naar toe. Langs de zee en omhoog over een heuvel en dan ineens een prachtig gelegen baai. Het groene landbouw grond achter het dorp is maar klein want net als overal in de Faroer gaat het daarna steil omhoog. Ja..daar plant je geen aardappels op of laat je koeien grazen. Landbouwgrond is schaars. Vanaf het strand zie je twee losstaande kliffen in de verte.

- Saksun....Ja dit plekje verdient de stempel mooiste plek ter wereld. Een kleine weg er naar toe en dan een paar met gras bedekte huizen en een wit kerkje. Het groene grasland en de bergen erom heen, kleine watervalletjes en als je doorloopt kun je tijdens eb door een kloof naar de zee lopen. MAGNIFIEK!!

- Gasadalur op het eiland Vagar. Bij dit dorp stort een metershoge waterval in de zee. Kliffen overal en een heel mooi uitzicht!

- Mykines was voor ons ook een hoogtepunt. Dit eilandje is bereikbaar met een kleine ferry. Duizenden en Duizende papagaaiduikers!! Overal waar je kijkt! De reden waarom we naar de Faroer kwamen was om deze grappige vogeltjes te zien. Verder is Mykines ook erg puntig, groen en zijn er veel hoogte verschillen en enge wandelpaadjes. Maar je kun je je zo een dag vermaken, lekker uitwaaien en daarna een warme kop thee in het hostel. De mensen van Faroer stoken hun huizen lekker (te) warm en door het gras op de daken is het super geisoleerd. Wanneer je met je verwaaide hoofd ergens naar binnen loopt, krijgt je standaard een mega warmte klap in je gezicht. Muts af en winterjas uit, blozende wangen en samen met een kop warme thee kan ik je vertellen dat je zo rozig wordt dat je 10 minuten later je hoofd wel slapend op de tafel wilt leggen... ZZZZzzzz... Wat een droombestemming!

Volgende blog: Faroer eilanden: papagaaiduikers en meer